Armeense Feestdagen

De Armeens Apostolische kerk kent vijf grote feestdagen. Deze grote feestdagen hebben grote en diepe betekenissen. Deze feestdagen worden hier in het kort uitgelegd.

 

Kerst

De eerste feestdag van het jaar is kerst. Kerst wordt in de Armeens Apostolische kerk gevierd op 6 januari. Tijdens deze feestdag worden twee gebeurtenissen uit de evangelie gevierd. Ten eerste de geboorte van de Zoon van God, Heer Jezus Christus. Ten tweede de doop van Christus door Johannes de Doper.

De geboorte van Christus is de getuigenis van Gods oneindige mensliefhebbendheid. Liefde die zich volledig opoffert, waarmee de Almachtige God vanuit Zijn hoogtes Zich vernederde en als Heer zijnde de rol van een dienaar aannam. Zodat de mens werd geleid richting de verlossing, richting het Koninkrijk van God, zodat de gedachten en gevoelens van mensen gezuiverd werden en hun daden eerlijk en rechtvaardig. ‘´16Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.´’ (Johannes 3:16, NBV).

De doop van Christus wordt samen met kerst gevierd, doordat we met kerst de geboorte van Christus vieren en met zijn doop de wedergeboorte van Zijn Geest. Er is alleen een groot verschil tussen de doop van de mens en de doop van Christus. De mens wordt gedoopt door zijn zonden in het water achter te laten en één te worden met Christus. Christus was zondeloos. Hij werd gedoopt, om de zonden die de mens heeft achtergelaten in het water op zich te nemen en te sterven voor de zonden van ons allen. Hierover meer bij Pasen.

 

Pasen

Het tweede grote feestdag van de Armeens Apostolische kerk is Pasen. Bij Pasen vieren wij de wederopstanding van Jezus Christus. Toen de geliefden van Christus hoorden dat Jezus veroordeeld werd tot de dood, deed het hen veel pijn. Hij werd op de moordwapen van die tijd gezet, het kruis. Daar stierf Hij voor onze zonden. Het verhaal leek daar geëindigd te zijn, maar God deed iets wat niemand eerder had gedaan. Christus stond na drie dagen uit de dood op. Hij had de dood overwonnen. De slang beet Hem, maar Hij vertrapte het (Genesis 3:15). De dood werd overwonnen door Jezus Christus. Door Zijn kracht, Zijn opstanding, werden de boeien van de dood verbroken en werd de dood met alle bedreigingen van dien verzwakt, en door Jezus Christus verscheen het eeuwige leven. Bij het aanbreken van elke nieuwe dag, hebben wij door Jezus nieuwe inspiratie en hoop.

 

Transfiguratie van de Heer

De derde grote feestdag van de Armeens Apostolische Kerk is de transfiguratie van de Heer. Dit is de gebeurtenis dat staat beschreven in de evangelie van Lucas 9:28-36. Hierbij gaat Christus naar de berg Tabor samen met drie apostelen, Petrus, Johannes en Jakobus, om te bidden. Hier mogen de drie apostelen getuigen zijn van een wonderbaarlijke gebeurtenis. Terwijl Christus aan het bidden was, veranderde Zijn gezicht en werd Zijn kleding stralend wit. Ook verscheen er twee mannen naast hem, Mozes en Elia.

De gebeurtenis leert ons een paar essentiële aspecten in het leven. Ten eerste dat je iets moet doen om iets moois te bereiken. Christus koos ervoor om op de berg te bidden. Het is een opgave om naar de top van de berg te lopen. Zonder inspanning is er geen resultaat. Wanneer de drie apostelen dit hadden gedaan, zagen zij de goddelijke en waren gemeenschap van het Licht van het Leven.

Ten tweede leert deze gebeurtenis ons dat Christus toont hoe de volmaakte mens moet zijn. Met het streven om op Christus te lijken, moeten wij ook stapsgewijs onze gedaante veranderen en dit moet gedurende ons gehele leven gebeuren. Het toont het doel van ons leven. God heeft de mens geschapen in Zijn evenbeeld. De mens zondigde en daarmee zonderde de mens zich af van God en vergat dat hij geschapen was in evenbeeld van God. God werd Mens, zodat de mens uit deze vergetelheid te rukken en het doel van het leven van de mens het streven naar deze volmaaktheid te maken.

Wij moeten altijd bidden tot God, kracht vragen om wakker te blijven en om Zijn stem te blijven horen. ‘‘U bent allen kinderen van het licht en kinderen van de dag.’’ (1 Thessalonicenzen 5:5, NBV). ‘‘maar laten wij, die toebehoren aan de dag, op onze hoede zijn, omgord met het harnas van geloof en liefde, en getooid met de helm van de hoop op redding.’’ (1 Thessalonicenzen 5:8, NBV). Laten we wakker blijven, bereidt blijven om onze levens te blijven veranderen en te ontwikkelen. Om onze gedaantes te veranderen en een leven te leiden waarin we Gods evenbeeld in ons proberen te herstellen, die ons zal leiden naar de volmaakte zaligheid. Naar het hemelse leven waar we van Gods aanwezigheid moeten genieten tot in de eeuwigheid.

 

De ten hemel opneming van Moeder Gods.

De liefde van God leefde onder het hart van de mooi Maagd Maria, de Moeder Gods, de Theotokos. Na deze grote eer is het ondenkbaar dat de verrezen Jezus Christus, de Heer van het leven en de dood, de Gever van de verrijzenis aan de doden, Zijn lieve moeder ook maar een ogenblik zou vergeten en geen zorg zou dragen voor haar overgang naar het eeuwige leven.

Wij beschouwen haar als een altaar van het heilige en de deur van de hemel, een bemiddelaar voor vrede en een hemelse tempel. Ons volk vereert Moeder Gods zingend en schrijvend, in zegenende woorden, belichaamd in liederen die nauw aan het hart liggen. Onze volk heeft tedere verhalen geschreven over de schoonheid, zuiverheid, grootheid en moederschap van Moeder Gods. Zij is het voorbeeld van een perfecte moeder die haar Zoon liefheeft en ook geruisloos de pijn, die haar Zoon heeft geleden, droeg. Na zo een eer is het onmogelijk te denken dat de verrezen Christus, de Heer van leven en dood, de Verrijzenis der doden, Zijn lieve Moeder een seconde zou vergeten en niet zou zorgen voor haar overgang naar de eeuwigheid.

Onze-Lieve-Vrouw roept haar naasten en familieleden bijeen, neemt afscheid en zegt troostende woorden. De discipelen van Jezus zijn diep bedroefd dat ze voor altijd gescheiden moeten zijn van de Moeder van God. Christus komt met Zijn hemelse machten, begeleid door engelen, om de ziel van Zijn moeder naar de hemel te leiden.

Apostel Bartholomeus was als enige apostel afwezig op de begrafenis van de Heilige Maagd en kon zijn geliefde moeder geen vaarwel zeggen. Hierom vroeg hij om het graf te openen, zodat hij zijn verdriet kwijt kon en vaarwel kon zeggen. Bij het openen van het graf zien ze dat het leeg is. Een stem uit de hemel vertelt hen dat de Moeder van God naar de hemel is gebracht.

 

Kruisverheffing

Deze feestdag gewijd aan het verlosserkruis van de Heer Jezus Christus, die in het hele christelijke wereld wordt gevierd, wordt vooral gekoesterd en is zeer dierbaar voor de Armeense christenen. Het feest is gebaseerd op drie historische gebeurtenissen waar de kruis werd verheven:

1) Na de opstanding van Christus, aanbad Jacobus het Kruis openlijk als getuigenis voor de Joden en verklaarde het de overwinnende instrument voor de redding van de mensheid.

2) De Byzantijnse koningin Helena vond het Kruis op Golgotha en plaatste het feestelijk op dezelfde berg in de door haar gebouwde Heilige Grafkerk in het jaar 327.

3) In het jaar 628 brengt de Byzantijnse keizer Herakleios het, door de Perzische koning Khosrov II in 614 veroverde Kruis, terug naar Jeruzalem. Het kruis van de Heer werd veertien jaar in de schatkamer van de Perzische keizer gevangen gehouden en het werd alleen met angst vereerd door de keizer en zijn onderdanen en meerderen. Toen zij de wonderen zagen die gepaard gingen met de komst van het kruis, verheerlijkten de heidense Perzen God onbewust en zeiden dat de God van de christenen in hun land was aangekomen. Het kruis was niet alleen een afbeelding of een symbool voor de Perzen, maar in het aangezicht van het kruis konden zij de Gekruisigde zien.